Hate that I love you
یکم زیادی دارم میرم تو خودم.. یهو یه عالمه آدم از خاطره های خیلی خیلی دور میان.. باعث میشه حس کنم دوباره برگشتم به عقب، به روزای مزخرفی که میخوام خاطره هاشونو یه جوری بسوزونم که هیچیش نمونه.. فقط اینکه هنوز نتونستم اینکارو کنم یکم.. خیلی کم.. باعث میشه بترسم..
یه چندوقته حس میکنم همه چی خیلی زیاد مثه اون موقعا شده، تنها شدنا و از دست دادنه دوستا و دور شدنا و سکوت و دلتنگی و این چیزا.. خیلی خوبه که بارون میاد.. خیلی خوبه که سرده.. خیلی خوبه که هیشکی نمیبینه..
نمی فهمم.. خودمو نمی فهمم! یه سری اتفاقا میافتن، ازشون میگذری.. خو ولش کن دیه! گذشت.. ولی حسش میمونه، همش بر میگردم عقب، همش یادم میاد، یه چیزی تو مایه های حس تحقیر و تنهایی و اینا.. مثه اینکه ابراهیم بیاد جلو چشمت بتاتو بشکنه، ببینی که دارن میخورن زمین.. می دونم احمقانه س.. میدونم نباید عصبانی باشم، ولی خب هستم! دلم میخواد داد بزنم همش، بعضی وقتا مثه دیشب یه گوشم پیدا میشه که به جیغ جیغ کردنات گوش بده.. ولی خب.. این حسه تموم نمیشه، تمایلت به خفه کردن خودت تموم نمیشه.
یه عالمه فکر! سعی میکنم خودمو نگه دارم.. ولی نمی تونم این فکرو بزنم کنار که تو این مدت کم خیلی چیزا رو از دست دادم.. دلم تنگ میشه.. شت! دلم خیلی تنگ میشه! اونقدر که کلافه میشم، نمی فهمم! نمی فهمم چجوری همه چی به اینجا میرسه، یه سریا هستن آدم فک میکنه تا ابد میمونن، بعد میبینی دارن محو میشن.. عاشقشونیا.. ولی میذاری برن! شاید دلت نمیخواد بیشتر از این به خاطره هات آسیب بزنی.. به چنتا عکسم شاید دلتو خوش کنی..
میشینی.. میشنوی که میگن اشتباهی، که قضاوتت میکنن، به جای تو فکر میکنن.. به درک! ترجیح میدم با سگا و گربه های دانشگاه بازی کنم.. خیلی دارم سعی میکنم.. خیلی زیاد.. که نذارم همه چیم با آدمایی که میرن بره! ولی خب.. واقعا که مهم نیس.. هس؟
+ هنوز دلم میخواد ابرا رو نگا کنم.. شبیه یه آقاییه که داره دنبال سیبیلش میدوعه.. :)
حالا چرا میذاری برن؟ خاطره ها که آسیب نمی بینن. می بینن؟ یه سری تصاویر مبهم ان که یه گوشه از ذهن آدم تلنیار شدن. جدیشون نگیر باو