Luinil

آدمکی از جنس موهایم را روی محافظ چاه حمام به صلیب کشیده اند. یک ربعی می شود که زیر تیرباران دوش حمام است. تنش انگار متلاشی می شود زیر ضربه ها.

شیر آب را می بندم. هنوز زنده است. با دست های باز منتظر تیر باران بعدی ست. با نفرت نگاهش می کنم. خم می‌شوم، برش می‌دارم و پرتش می‌کنم توی سطل آشغال. کثافط، جان سخت بازی هایش فقط مال وقتیست که از سرم جدا شده.