:)

چرا این اتفاقا واسه ما میفتن؟!

کى اینجورى شد همه چى..

Let me go

تو زندگى همیشه یه وقتایى پیش میاد که نیاز پیدا میکنى حرف بزنى.. خیلى حرف بزنى.. و کسى ازت نپرسه چرا؟ چى شده؟ نگه آره! مى فهمم! فقط باشه و بذاره حرف بزنى.. بذاره اینقد حرف بزنى و غر بزنى و از بدبختیا و عن بازیاى دنیا بگى ک خسته شى! باید بذاره اینقدر حرف بزنى که کم بیارى، بذاره خودتو تا عمیق ترین و تاریک ترین زخمایى که خوردى یا میتونستى بخورى پیش ببرى.. بذاره یه جورى خودتو بندازى تو یه باتلاق ک هیچ دستى نتونه نجاتت بده..

همیشه یه وقتایى هس ک توهم هیچ آدمى بهت کمک نمیکنه و روحه هیچ مرده اى خاطره هاتو تسکین نمیده.. وقتایى که یه نفرو میخواى که فقط باشه.. مى فهمى؟؟ یه نفر که سرد باشه، یه نفر که نگه آره مى فهمم، نگه منم تجربه کردم، نپرسه چرا این حرفا رو میزنم.. یه نفر که بشینه و بذاره حرف بزنى.. بعد که حرفات تموم شد ساکت بمونه و دستاتو فشار بده.. که بدونى حتى تو اون عمیق ترین لایه هاى تنهاییت یکى هست که داره واقعا مى فهمه.. یکى که براى اینکه ثابت کنه مى فهمه نخواد تمام مدت فهمیدنشو بهت گوشزد کنه، یا نخواد با یه مشت حرف مسخره تو رو از این وضعت دربیاره..

و خب.. لحظه اى رو تصور کن که به یه همچین کسى نیاز دارى و.. خب.. نیست! 

این "نیست" خیلى کامله مى فهمى؟ یه مفهوم محکم و عصبانى و تلخ و گس که بهت ثابت میکنه هیچوقت نمیتونى تا ابد پشت کلمه ها قایم شى.. ثابت میکنه مهم نیس چیکار دارى میکنى و چه حرفى میزنى.. اون به هرحال میفهمه که تو دروغگویى.. میفهمه که مهم نیس چقدر دهن گشادتو باز میکنى و دندوناى مسخره تو با یه لبخند میریزى بیرون.. تو یه دروغگویى! 

این "نیست"ا بعضى وقتا اونقـــدر زیادن که خب عادم ب خودش میگه پس این "هست" کجاس؟ درحالى ک اونقد غریبه س ک حتا دلت براش تنگ نمیشه.

چقدر خوبه که میشه دروغ گفت.. چقدر خوبه که همیشه میشه یه جایى رو پیدا کرد ک توش قایم شد.. و چقدر بده که من ترسو ام.. گایز! بیایین ترسو نباشین.. بیایین "من" نباشین.. بیایین بذارین واقعیتا همونجورى ک هستن تو زندگیتون جریان پیدا کنن و از من دور شین.. عاشقتونم.. ولى دور شین.. خیلى دور.. حالم بهم میخوره وقتى حالمو میپرسین.. دور شین.. خیلى دور.. که من عاشقتون بمونم، که بهتون فکر کنم و بیشتر و بیشتر دوستون داشته باشم و باور کنین.. از هیچکس ب اندازه ى من متنفر نخواهین بود وقتى "واقعن" یکى باشم ب عنوان "من"!

میدونین؟ (تغییر مخاطب از خوده اون یکیم به شما) آدم همیشه ته ذهنش یه شخصیتیو داره که ازش میترسه.. از مثل اون شدن.. از به جاى "من" بودن "اون" باشى.. و خب.. دارم به این فک میکنم ک.. "اون" خیلیم بد نیس! :)

گایز! ترسام خیلى بیشتر از اونین که بخام با صداى بلند بگمشون.. خیلى بیشتر از هیولاهاى زیر تختمون.. خیلى بیشتر از نمردنامون.. خیلى بیشتر از همه چى.. و خب.. باورتون نمیشه چقد بعضى وقتا دلم میخواد بهتون بگم برین گم شین.. بگم عاشقتونم و خیلى خیلى خیلى ازم دور شین.. با سریوس بلک موافقم.. ما عادماى بدى نیستیم.. عادماى خوبى ایم ک اتفاقاى بدى براشون میفته.. پس برین! اونقدر برین که ازتون واسم هیچى به جز یه مشت خاطره نمونه.. برین ک زندگى نهایتن تو یه مشت دیوار و سقف خلاصه میشه با کتابایى که جاى همه چیو برامون گرفتن..

یه مشت کرم کتابیم که خودمونو گذاشتیم لاى کاغذایى که هیچکس جز خودمون ورقشون نمیزنه.. گایز! خیلى بیشتر از اونى ک لازمه برین و گورتونو گم کنین.. و باور کنین که هیچ دوستى نداشتین و نخواهین داشت ک به اندازه ى من دوستون داشته باشه..

نپرسین چته.. نپرسین چرا.. نگین مى فهمین.. آدماى ساکته زندگیه الکیم باشین.. آدمایى که دور وایستادن و من عاشقشونم و هیچى ازشون نمیدونم.

یه وقتایى هست.. تنها کارى که میشه کرد رفتنه.. یه وقتایى هست میشه "من" نبود.. میشه فقط عبور کرد.. میشه یه مشت جاى خالى رو لا به لاى زندگى گذاشت.. چقدر دلم میخواست کسى رو داشتم که بیاد با قیچى یه قسمتایى از زندگیمو ببره( برین اقیانوس انتهاى جاده بخونین) چقدر دلم میخواد همه چى فراموش شه.. چقدر دلم میخواد زندگى احمقانه م با یه تیکه ماسک ک چسبوندنش ب صورتم تموم شه و بزرگ ترین ترس زندگیم تاریک بودنه اتاقم شه (میرا بخونین) 

گایز! عاشقتونم.. ولى دورین.. و میخوام که دور تر شین.. مثه همینکه میگم فک کنین من نیستم! بیایین خودتونو از زندگیم مثل یه غریبه ببرین و بدوزین به زندگى هایى که نزدیک تره.. 

میدونى؟ ( خوده اون یکیم ) من عاشق همه ى بنفشاى کمرنگ و فسیل پتروداکتیل ها و مرغابیا و گرگا و روباهام.. ولى همیشه یه وقتایى هس.. همیشه هس.. همیشه از اون وقتایى هس که بخواى کله دنیاتو خلاصه کنى تو ذل زدن به مگسى که میشینه روى سقف اتاق.. وقتایى که کله دوست داشتناى دنیا جلوى غرق شدنتو نگیره.. وقتایى جاده هاى خالى و ماشینى که با دوستات توشى و دیوونه بازیات نجاتت ندن.. وقتایى که برگا خوشحالت نکنن و خون اژدها شور یا تلخ نباشه.. همیشه یه وقتایى هست که بخواى دوباره تبدیل شى به پیرمرد قوزدارى که جلوى تو و روباهه وایمیسته و از دردى میگه بزرگ تر از درد زانو و ها و کمرشه..

همیشه هست! همیشه این "نیست" هست! همیشه میتونى سرتو برگردونى و گذشته اى رو ببینى که مثه یه لاشخور بزرگ پشت سرت میاد و ولت نمیکنه.. همیشه سیاهچاله ها دارن دور دنیات مى چرخن و همیشه یه دسته بزرگ داره میاد ک رو چشمات دکمه بدوزه ( کورالین بخونین )

مثل این میمونه که دارى میدوئى.. خیلى سریع.. اونقدر سریع که به خس خس بیفتى.. اونقدر که سینه ت درد کنه.. اونقدر که حس کنى ممکنه استخون پات بشکنه..

مى فهمین؟؟!

^__^

It's so much harder when you can't even talk

لهجه ات را غلاف کن ای عشق هرزه است این جهان بی تنبان

سمان می گف عادم که یه مدت با یکی هی بحرفه اون هی نفهمه بعد از یه مدت عادم دیه میترسه حرف بزنه..

من نمیدونم ترسیدم، یا ناامید شدم، یا خسته شدم.. ینی خب.. تو که نمی دونی چته.. میدونی؟ هی با خودت دوم شخص حرف میزنی.. عادته می دونی؟ عادت! ینی هی به خودِ اون یکیت میگی، ولی خو.. شایدم باید بگی..

موضو اینه که نمیشه.. ینی وقتی می خوای دهنه مزخرفتو باز کنی حرف بزنی انگار کلمه هات پشت حنجره ت گیر میکنن.. میمونن تو گلوت.. نمیان بیرون.. خب من چــــــــــــــی بگم! تو چی می تونی بگی هم؟ چه مرگته دقیقا! د خب چی زدی بدبخ :|

نیاز دارم می دونی؟ ب این گفتنه نیاز دارم ولی خب.. نمیشه.. خیلی چیزا رو خیلی وقتا نمیشه گفت.. خیلی وقتا دلم می خواد مثلن بگیرم بزنمشون.. بعد داشتم ب این میفکریدم ک چقد همه چی عوض شده خو.. یه دوره ای بود من هی زور میزدم خودمو، اعصابمو، تعادلمو.. کنترل کنم.. سعی می کردم عصبی نباشم.. الان طرف میاد مییییرییینههه تو روزم من ته تهش میتونم بهش بگم ازش متنفرم.. خو خاک تو سرت! :|

می دونی؟ آدم از خودش متنفر میشه، از خودش خسته میشه.. حوصله ش از خودش سر میره.. عرررر میزنه هی!

خب.. چرا آدما آسیب می بینن واقعا.. مثلا چرا علیرضا باید اینقد عن باشه که هی اشکتو در بیاره.. اصن چرا همه چی اینقد مزخرفه خب.. کلافه م میدونی؟ یه لجظه دارم از خنده پااااااااااره میشم یه لحظه بعد نشستم دارم گریه میکنم.. خو من ریدم تو این اوضا خو :| 

ببین! ببین خودِ اون یکیم! ببین آشغال.. حسم بهت مثه حسم به یه مشت غریبه ی احمقه! نمیدونم بزنمت، نمیدونم دلم برات بسوزه، نمیدونم میتونم دوست داشته باشم.. هیچی نمیدونم... فقط میدونم نشستی اونجا و هی جامون داره عوض میشه.. فقط میدونم بعضی وقتا زل میزنی به من و منتظری اشتباه کنم که بکوبیش تو سرم.. که همه چیو بندازی گردن من.. خب متنفرممممممممم ازتتتتتتتتت!

ینی خب.. چن وخته که اینجوری دوتا شدیم همم؟ به آدم حسه دیوونه بودن دس میده میفهمی؟ می فهمی مگه نه؟ 

بیخیال خب.. فـــ اک ایت...

+ عشق یعنی به تخم ماهی ها، آبی از آب تکان نخواهد خورد.. یا به بوق بلند آدم ها، یک نفر توی آب دارد.. مُرد!

من واقعا نمی خواستم بمیرم

داشتم فکر میکردم که میلیون ها راه برای مردنم هست.  میلیون ها راهی که احتمالا هیچکدامشان آن طوری نیست که خواهم مرد. داشتم فکر میکردم که گاهی چقــــــدر دلم مرگ میخواهد.. مرگی که بعدش هیچ چیز نباشد. نگران گند کاری هایت نباشی.. چیزی ازت باقی نماند که نگران باز مانده ها باشی..

و مرگ چقدر می توانست نزدیک باشد حتی وقتی داشتم روی تخت به یک عالم آهنگ گرگی گوش می کردم.. یا آنقدر نزدیک که بال مرغابی ها به سقوطم نرسد.. و روباهی هم بود که دمش را گذاشته بود روی کولش و از اینور خیابان به آنورش می رفت.. حالا بیا و به این ها فکر نکن.. خب؟!

آدم هیچوقت نمیداند واقعا چقدر دلش می خواهد بمیرد، یعنی میروی می ایستی آن لبه، آنقدر که نوک کفش هایت بر هیچ کجا معلق باشد و هیچکس نتواند نجاتت دهد.. آنقدر که مطمئن شوی همین که واقعا خواستی میمیری و بپرسی.. که اگر بیفتی چه میشود.. ک بخواهی مطمئن شوی که درست رو به روی مرگت ایستاده ای... بگوید میمیری! هجی کنم.. می.. می.. رم..م..ی..م..ی..ر..م! و برگردی عقب.. بنشینی و بگذاری سرما بخزد زیر لباس هایت.. بلرزی و بزنی زیر گریه.. که خب! نه! من "واقعا" نمی خواهم که بمیرم..

یک عالم رویا از قایق های سبز چوبی و خانه های گرد و چای دارچین.. سرما و برف و سنجاب ها.. و مرغابی و گرگ و روباه.. ک چقدر گاهی بعضی از نام ها کنار هم غریب می شوند.. که چقدر ناگهانی واژه ها بغض می شوند..

ی

ک عالم فکر.. از آن کتابفروشی ها و دوست داشتن ها.. که اگر بمیرم هرگز نخواهد فهمید که دوستش دارم و اگر بفهمد به درد کسی نمیخورد.. و خب! آدم باز هم دهان لعنتی اش را باز نمی کند.. آدم باز هم کم میاورد.. آدم باز هم کناره می گیرد.

و خب... نه! من واقعا نمی خواستم بمیرم.. فقط می خواستم فکر کنم.. به لحظه هایی که من مرده ام و تک تک شما مانده اید.. می خواستم فکر کنم.. که می دانم هیچکس جسدم را نمی سوزاند و همانجا زیر خروار ها خاک می ماندم و کرم هایی که در من می لولیدند.. می خواستم فکر کنم که پرت میشوم توی سیاهچاله.. فکر کنم که کوسه ها.. کوسه ها.. کوسه های لعنتی..

من واقعا نمی خواستم بمیرم.. من هیچوقت واقعا نخواسته ام بمیرم.. اگر واقعا بخواهی بمیری خب.. حتی همین سوال های احمقانه هم برایت مطرح نمی شود.. حتی به خودت زحمت نمی دهی که بپرسی پریدنت به مرگ منتهی می شود یا نه.. فقط می افتی.. فقط می میری.. فقط فراموش می شوی و ساااالها بعد کسی بی آنکه تو را ببیند روی سنگ قبرت پا می گذارد. کسی که هرگز تو را نخواهد شناخت.. کسی که حتی برایش مهم نیست تو زندگی کرده ای.. سالها بعد.. سالهای خیلی بعد.. تو هرگز وجود نداشته ای.. می فهمی؟؟ 

من واقعا نمی خواستم بمیرم لعنتی! و نمی فهمم تو چگونه واقعا خواستی و مردی و به ک*ر مبارکت هم نبود که خب.. که خب؟؟؟؟ به درک!! تهش که چه؟ کرم ها در تو می لولند و کلاغ ها مرا پس می زنند و قار قارشان گوشم را کر می کند که خب... که خب!!!

بیا تو فـــ اکت را نشان شهر بده و من هم در خودم بپیچم از سرما و به مردمی نگاه کنم که زنده ایم و نمی دانند که ما هستیم.. که بوده ایم.. که شاید فردا نباشیم.. لعنتی! به درک که فراموش می شویم.. ولی از خودمان هم فقط کمی مانده که هی وا می رود.. هی می پاشد.. هی بغض می شود.

من نمی خواستم واقعا بمیرم! تو هم نمی خواستی.. و اصلا نمی دانستی.. که چقدر انعکاس های کوچک و دور می توانند آسیب بزنند.. حتی فکرش را هم نمی کردی که تکه های آینه ی ملکه توی قلبت فرو رود.. یا سرمای نفسش تو را از بلند ترین ها بکوبد زمین! هی! به ملکه ی برفی ات بگو که یک روز همه چیز آب می شود.. خب؟ بگو که کسی گوشه ای اشک می ریزد و خورده های آینه اش را می شوید و با خود می برد!

لعنتی... بگو که می گویی.. :)

there is difference between giving up and knowing when you have had enough

تاپ!!! حس خوبی میده.. بوشم خوبه.. آدم نمیدونه که..

تو میدونستی؟

نه.. چرا؟

فکر.. 

موهات ریخته

ولی واقعا چرا..  ینی کِی میتونی بفهمی، یا مثلن سعی کنی..

میشه بدوییم؟

کجا؟

بریم.. خسته شدم..

هلیا! لعنتیه مسخره.. 

" در باز می شود و بوی ورق، بوی بیگانه، در اتاق می پیچد. "

" اون کتابی که خیلی دوسش داشت اسمش چی بود؟

کدوم؟

همون ک جلدش قرمز بود.

آها.. اسمش.. اسمش..

و هرگز ب یاد نیاورد.. و من هنوز به یاد دارم که نام آن کتاب چی بود.. نامش.. نامش.. خب! فراموش کرده ام! هلیا.."

نفس.. لعنتی.. پیرمردم مرده.. 

ببین چشماشو.. 

مسخره س

اوهوم..

همه چی مسخره س اصن..

خوب نشد

دوسش دارم.. مثه اسمه منه

دلم تنگ شده

بیزیم

فراموش.. فرا.. موش.. من تو را.. فر.. من تو را.. آغوش؟ 

سنگینه.. بالا نمیاد

بزن تو گوشش

حالش خوبه

بزن

.. خوااااابم

چرا؟ 

برای بقیه هم؟

نمیدونم ( واقعا؟ )

سرطان.. سر..تان.. " مرگ لب(_َش ) را بوسید..

بیا بدوییم دیگه.. هی.. کجا(ـیی).. می گم.. (تو) کجا(ـِِیی)؟

بیا مشغوله مردن(ـمان) باش(ـیم)

لعنتی.. چرا نمی فهمی..

بیست

بیدار شدنم با هجوم تصاویر مبهمی به ذهنم شروع می شود. تصاویری که درکشان نمی کنم اما آشنا به نظر می رسند. چشم هایم را بسته نگه میدارم. سرما از درز پنجره پا به درون اتاقم گذاشته و می توانم لمس انگشتانش بر روی پوستم را حتی از زیر پتو حس کنم. آه عمیقی میکشم و بلند میشوم. چشم هایم را هنوز بسته نگه داشته ام. بوی گندیدگی می آید. باز هم آه میکشم. بعدا شاید منبعش را پیدا کردم. حالت تهوع دارم

عاى هیت ماى سلف

یه حسى دارم.. مثه این دختراى ١٤-١٥ ساله ک تازه مثلن عاشق شدن.. تازه فهمیدن دوس داشتن چقد ممکنه اذیت کنه... دقیقا به همون چندش آورى :)

big girls cry when their hearts are breaking

Tough girl In the fast lane No time for love No time for hate No drama no time For games Tough girl Whose soul aches I'm at home On my own Check my phone Nothing, though Act busy Order in Pay TV It's agony I may cry ruining my makeup Wash away all the things you've taken I don't care if I don't look pretty Big girls cry when their hearts are breaking Big girls cry when their hearts are breaking Big girls cry when their heart is breaking Tough girl I'm in pain It's lonely at the top Black outs and airplanes I still pour you a glass of champagne I'm a tough girl Whose soul aches I'm at home On my own Check my phone Nothing, though Act busy Order in Pay TV It's agony I may cry ruining my makeup Wash away all the things you've taken I don't care if I don't look pretty Big girls cry when their hearts are breaking Big girls cry when their hearts are breaking Big girls cry when their heart is breaking I wake up I wake up I wake up I wake up I wake up I wake up I wake up I wake up I wake up I wake up I wake up I wake up I wake up Alone ... I may cry ruining my makeup Wash away all the things you've taken I don't care if I don't look pretty Big girls cry when their hearts are breaking Big girls cry when their hearts are breaking Big girls cry when their heart is breaking

I'm breathing fine

- بگو خب

+ چیو؟

- یه ساعته داری چی بلغور میکنی؟

+ ها؟

- میگم بگو

+...

- ؟؟؟

+ چی میگفتیم؟

وقتی فک میکنی دیه هیچی نیس.. یه چیزی پیدا میشه بلاخره :)